Op 23 februari 2012 zag Muze het levenslicht. Om het vijfjarig bestaan te vieren, interviewden we de allereerste voorzitter van de vereniging, Stijn Gijsbers.
Hoe is Muze ontstaan?
Muze kwam voort uit een groep mensen die elkaar hadden leren kennen bij een ander musicalproject. Ze deelden allemaal een bepaalde passie voor theater, zang en dans. En een passie voor elkaar, hoe vies dat ook klinkt. Iedereen had wel iets leuks bij te dragen, logo’s ontwerpen, danspassen maken. Men werd ingezet waar je kracht lag. Op die manier kwam de rol van voorzitter bij mij terecht, omdat mijn kracht ligt in het bij elkaar brengen van mensen en denken in de lange termijn.
Had je ook een andere functie dan voorzitter gewild?
Nee, die was van mij. Dat was een heel natuurlijk proces, ik nam veel het woord. Ik had gewoon de grootste bek. Ik kan met veel verschillende mensen door een deur, waarbij de groep bij elkaar houden het belangrijkste maar ook het moeilijkste is.
En vanwaar de naam Muze?
Dat is eigenlijk heel democratisch gegaan door middel van stemming. De suggestie voor deze naam kwam van Annemieke (red. de Keijzer). Het klonk naar muziek en musical. Er werd toen tegelijkertijd ook gestemd over welk logo en welke musical als eerste gedaan zou worden.
Waarom als eerste Baas boven Baas?
We wilden iets kiezen wat niet te bekend was en waar dus niet teveel mee vergeleken werd. We moesten niet meteen te hoog grijpen met meteen Les Miserables of zo. Eerste een toontje lager zingen. Op dat moment draaide een gelijksoortige musical op Broadway, wij zijn toen zelf het script gaan maken voor Baas boven Baas.
Hoe vond je jouw rol in Baas boven Baas?
Het was heerlijk om kakker te zijn. Ik heb dat in volgende producties ook mogen doen. Het was heerlijk om tegenover Eva-Marijn (red. de Vries) te staan en alleen maar tijdens haar zang te mogen incasseren en niets mogen zeggen.
Wat was voor jou de leukste musical?
De eerste. Ik heb de rest niet meer meegespeeld doordat ik verhuisde naar Den Haag. Wel was het heel leuk om het jaar daarna naar Bad Girls te komen kijken. Gewoon het idee dat het allemaal doorging was heel spannend. Om daarna mijn vereniging, mijn kindje, ineens in de Vasim te zien spelen met een live band was waanzinnig.
Wat is jouw favoriete musical aller tijden?
Dat is een hele lastige. Ik denk dat Chicago mijn all-time favorite is. Daarvan kan ik alles meezingen. Ik heb hem inmiddels 3 keer gezien, waarvan 1x gezien in Nederland. Ik zou daar ook wel heel graag in mee willen spelen, maar denk dat ik door de mand val als het om dans gaat. Dat is heel pittig. Cabaret is ook een favoriet. Zeker de rol van de MC.
Is Muze veranderd?
Muze is professioneler geworden in haar producties. Een live band, nieuwe locaties en het uitbreiden van het aantal leden helpen daar zeker bij. De vereniging in Den Haag waar ik nu bij zit, bestaat al 30 jaar en kan dus gebruik maken van kennis uit het verleden. Muze gaat hiervoor wel de goede kant op.
Wat hoop je voor Muze?
Dat het nog verder gaat groeien. De kansen krijgt om te spelen hoe het wilt, het talent krijgt wat het verdient. Muze blijft een onderdeel van mij. Is ook mijn kindje. Ze is misschien afgestaan, maar blijft mijn kindje.
Als laatste, heb je nog een leuke anekdote voor ons?
In het begin moest er zoveel gedaan worden, je was met 100 dingen tegelijk bezig. Ik weet nog dat mijn partner een avondje uit wilde plannen en dat hij me daarna aankeek van “Kerst volgend jaar dan maar?” Het waren drukke tijden waarbij Muze veel tijd in beslag nam maar ik dat met veel plezier deed.
(Foto: de originele groep Muze-leden, met op de bovenste rij Carolien Heijmans (secretaris), Iris Claessen, Cécile Beemsterboer (algemeen bestuurslid), Anke Heijnis, Martijn Spoelstra (penningmeester), Arno van Bergen (choreograaf), en de onderste rij Stijn Gijsbers (voorzitter), Krisja Berrevoets (algemeen bestuurslid), Myrthe Kuijpers, Esmee van Mierlo, Monique Besseling, Pleun Akkers, Lia Baars, Annemieke de Keijzer)